TOPICS
Στα έργα υπό τον γενικό τίτλο Χειρονομίες (1960-1962), που δημιουργεί ο Νίκος Κεσσανλής όταν εγκαθίσταται στο Παρίσι, τη δεκαετία του 1960, εποχή που στη γαλλική πρωτεύουσα μεσουρανούν οι Nέοι Ρεαλιστές και ο θεωρητικός τους, Πιέρ Ρεστανύ, ο Κεσσανλής ιδιοποιείται θραύσματα της αστικής και βιομηχανικής πραγματικότητας. Οι Χειρονομίες του μοιράζονται κοινές διατυπώσεις με τις αναζητήσεις των Νέων Ρεαλιστών, οι οποίοι επαναδιαπραγματεύτηκαν ένα βασικό καλλιτεχνικό παράδειγμα των ιστορικών πρωτοποριών των αρχών του 20ού αιώνα, το ready-made, εγγράφοντάς το, όμως, στον δημόσιο χώρο, την κοινωνία της κατανάλωσης και του θεάματος. Παλιά βιομηχανικά αντικείμενα σε αχρηστία, απορρίμματα, όπως πανιά, γύψινοι σάκοι, τσαλακωμένα χαρτιά, μεταλλικά στελέχη, στα έργα του Κεσσανλή αποσπώνται από τον αστικό ιστό και τη «μετα-βιομηχανική μεγαλούπολη [που] έχει μετατραπεί σε ένα γιγαντιαίο objet trouvé, που είναι αδύνατον να εντοπίσουμε τα όριά του.»
Τίνα Πανδή
Νίκος Κεσσανλής. Από την ύλη στην εικόνα, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα, 2007